5 Σεπτεμβρίου 1997. Η μέρα που ουσιαστικά ξεκίνησαν όλα. Στην 106η σύνοδο της ΔΟΕ στη Λοζάνη και αφού έχει χάσει τη διοργάνωση των  Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, η Αθήνα νικά τη Ρώμη στον τελικό κύκλο της ψηφοφορίας και κάνει το όνειρό της πραγματικότητα. Επιστρέφει τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο μέρος που γεννήθηκαν. Η ανακοίνωση έγινε δια στόματος Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ και προκάλεσε… πανδαιμόνιο στις τάξεις της ελληνικής αντιπροσωπείας με πρόεδρο τη Γιάννα Αγγελοπούλου.  Το VIDEO με τη στιγμή της ανακοίνωσης θα κάνει το γύρο του κόσμου. Και κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα.

Όταν άρχισε το ταξίδι…

Στις 25 Μαρτίου του 2004, με το σύνθημα «η φλόγα μας ενώνει τον κόσμο», πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η τελετή αφής της Ολυμπιακής φλόγας. Λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι, η πρωθιέρεια, Θάλεια Προκοπίου, άναψε τη φλόγα στο Ναό της Ήρας και την παρέδωσε στον πρώτο λαμπαδηδρόμο, τον πρωταθλητή του ακοντισμού, Κώστα Γκατσιούδη. Από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι της στις πέντε ηπείρους, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Ολυμπιακό Στάδιο, στις 13 Αυγούστου.

Το σοκ με Κεντέρη-Θάνου

12 Ιουλίου 2004. Παραμονές της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, την οποία ολόκληρος ο πλανήτης περίμενε με κομμένη την ανάσα, ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου συντάραξαν το ελληνικό φίλαθλο κοινό. Οι δύο αθλητές, έχοντας κατακτήσει η μεν το αργυρό μετάλλιο στην κούρσα των 100 μέτρων στο Σίδνεϊ και ο δε το χρυσό στα 200 μέτρα τέσσερα χρόνια πριν, αποτελούσαν δύο από τις μεγάλες ελπίδες της Ελλάδας για χρυσό μετάλλιο.

Παραμονή των αγώνων, οι δύο Ολυμπιονίκες κλήθηκαν σε αιφνιδιαστικό έλεγχο αντί-ντόπινγκ, στον οποίο όμως δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία παίρνουν… φωτιά, ο προπονητής τους, Χρήστος Τζέκος τους ψάχνει και τελικά οι δύο πρωταθλητές νοσηλεύονται αργότερα το ίδιο βράδυ στο ΚΑΤ, ισχυριζόμενοι ότι τραυματίστηκαν σε τροχαίο ατύχημα με τη μοτοσικλέτα στη διαδρομή για το Ολυμπιακό χωριό. Τελικά δεν κατάφεραν να αποφύγουν την τιμωρία και αποκλείστηκαν από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, απογοητεύοντας πολύ κόσμο που είχε εναποθέσει σε αυτούς την ελπίδα για μια διάκριση.

Στον απόηχο των γεγονότων, ο Κεντέρης και η Θάνου ανακοίνωσαν την απόσυρσή τους από τους Αγώνες στις 18 Αυγούστου, μετά από την απολογία τους στην πειθαρχική επιτροπή της ΔΟΕ. Η εικόνα της εκπροσώπου Τύπου της ΔΟΕ, Ζιζέλ Ντέηβις, η οποία πέντε μέρες μετά το σκάνδαλο, κουνούσε με περηφάνεια τις διαπιστεύσεις των Κεντέρη, Θάνου και Τζέκου, που τους είχαν αφαιρεθεί μετά τον αποκλεισμό τους από τους αγώνες ήταν το στιγμιότυπο του σκανδάλου.

Ο έλεγχος της Αθήνας ήταν ο τρίτος έλεγχος ντόπινγκ στον οποίο δεν έλαβαν μέρος οι δύο αθλητές και έτσι τους επεβλήθη ποινή προσωρινού αποκλεισμού από την IAAF στις 22 Δεκεμβρίου 2004. Τον Ιούνιο του 2005 όμως, οι αθλητές αθωώθηκαν από την πειθαρχική επιτροπή του ΣΕΓΑΣ λόγω αμφιβολιών

Αντίθετα, στον προπονητή τους  επεβλήθη ποινή αποκλεισμού τεσσάρων χρόνων από κάθε αθλητική δραστηριότητα, γιατί δεν ενημέρωσε έγκαιρα τους αθλητές του για την κλήση σε έλεγχο ντόπινγκ, αλλά απαλλάχθηκε των κατηγοριών για την υπόθεση εμπορίου αναβολικών ουσιών.

Μετά από μακρύ νομικό αγώνα, στις 26 Ιουνίου 2006, πριν την απόφαση του Διεθνούς Αθλητικού Δικαστηρίου, οι αθλητές ήρθαν σε δικαστικό διακανονισμό με την IAAF δεχόμενοι την παραβίαση του κανονισμού αντί-ντόπινγκ και την απουσία τους από τρεις ελέγχους από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 12 Αυγούστου 2004. Σε αντάλλαγμα απαλλάχθηκαν από τις δύο βαρύτερες κατηγορίες για αποφυγή και άρνηση ελέγχου. Ορίστηκε επίσης πως από τις 22 Δεκεμβρίου 2006 ήταν ελεύθεροι να επιστρέψουν στους αγώνες.

Η τελετή έναρξης

13 Αυγούστου 2004. 11 χρόνια πριν, η Αθήνα φόρεσε τα καλά της για να υποδεχθεί την επιστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων στο σπίτι τους για δεύτερη φορά στη σύγχρονη ιστορία τους. Δύσκολα υπάρχει Έλληνας που δεν παρακολούθησε είτε από κοντά είτε από την τηλεόραση την τελετή έναρξης. Η ελληνική πρωτεύουσα «πλημμύρισε» από αθλητές, δημοσιογράφους, επισκέπτες και εθελοντές από όλο τον πλανήτη για τη μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού. Το Ολυμπιακό Στάδιο γέμισε με 70.000 θεατές και η Ελλάδα ήταν το κέντρο του κόσμου, προσπαθώντας να φέρει εις πέρας μια πολύ δύσκολη αποστολή. Να μπορέσει να εντυπωσιάσει δισεκατομμύρια κόσμο.  Και τα κατάφερε.

Στις 20:45 ακριβώς οι γιγαντοοθόνες στο ΟΑΚΑ άρχισαν να μετρούν αντίστροφα από το 28 (λόγω της 28ης Ολυμπιάδας) με τον ήχο από τους χτύπους της καρδιάς να συνοδεύει την αντίστροφη μέτρηση. Όταν ο χρόνος έφτασε στο μηδέν, το πάρτι ξεκίνησε. 400 τυμπανιστές και μπουζούκια έκαναν την εμφάνισή τους παίζοντας το επιβλητικό «Ζεϊμπέκικο του 2004», μια σύνθεση του Σταύρου Ξαρχάκου, μουσική που έμεινε από τότε χαραγμένη στη μνήμη κάθε  Έλληνα και κάθε  Ελληνίδας . Και ξαφνικά, με ένα ταξίδι… αστραπή, η γιγαντοοθόνη μας μετέφερε μέσω VIDEO εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.  Αρχαία Ολυμπία – Ολυμπιακό Στάδιο. Ένα τύμπανο και ένας διάλογος του χθες με το σήμερα.

Ένας κομήτης-φλόγα… εκτοξεύθηκε από τη γιγαντοοθόνη του ΟΑΚΑ και άναψε τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους που ήταν σχηματισμένοι στο κέντρο του γηπέδου μέσα σε νερό. Πέντε κύκλοι, πέντε ήπειροι που αγκαλιάστηκαν μεταξύ τους, γιορτάζοντας την επιστροφή των Ολυμπιακών Αγώνων στη χώρα που τους γέννησε. Όλοι οι λαοί του κόσμου μια αγκαλιά στη μικρή μας Ελλάδα. Εκατοντάδες πυροτεχνήματα φώτισαν τη στέγη του ΟΑΚΑ και τον ουρανό της Αθήνας.

Ένα χάρτινο καραβάκι στο κέντρο του σταδίου που με ένα μικρό αγόρι ταξίδευε όπως τα όνειρά μας για ειρήνη, ένας φωτεινός κένταυρος που με το ακόντιό του στόχευε στο τεράστιο κυκλαδικό ειδώλιο που έκανε την εμφάνισή του και στη συνέχεια διασπάστηκε πρώτα σε Κούρο και στη συνέχεια στον Ερμή του Πραξιτέλους. Ένα πανέμορφο άρμα πολλών μέτρων που παρουσίασε σαν… ταινία την ελληνική ιστορία, από το μινωικό πολιτισμό στο Χρυσό αιώνα του Περικλή, από την ελληνιστική εποχή στο μεσαιωνικό Ελληνισμό και από τον αγώνα για την Ελευθερία στους νεώτερους ελληνικούς χρόνους.

Όλη η τελετή έναρξης ένα υπέροχο ταξίδι, μια βουτιά στην ιστορία της Ελλάδας

10.625 αθλητές μαζί με 5.501 προπονητές και συνοδούς από 201 χώρες παρέλασαν μπροστά από 70.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ, με τον Πύρρο Δήμα, τον άνθρωπο που είχε χαρίσει στην Ελλάδα το χρυσό μετάλλιο στις τρεις προηγούμενες Ολυμπιάδες σε Βαρκελώνη, Ατλάντα και Σίδνεϊ να ανοίγει το… χορό μόνος του και να ολοκληρώνει την παρέλαση παρέα με την υπόλοιπη ελληνική αποστολή μέσα σε κλίμα αποθέωσης από το ελληνικό και όχι μόνο κοινό που φώναζε συνθηματικά “Hellas, hellas”.

Αμέσως μετά το τέλος της παρουσίασης όλων των χωρών, η Ισλανδή Μπιοργκ με εντυπωσιακό φόρεμα που κάλυψε όλη τη σκηνή,  ερμήνευσε το τραγούδι Oceania, που γράφτηκε ειδικά για την Τελετή Έναρξης, ωστόσο εκείνο που όλοι περίμεναν ήταν αυτό που οι διοργανωτές κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό. Ποιος από τους τελευταίους λαμπαδηδρόμους θα άναβε το βωμό με την Ολυμπιακή φλόγα στην Αθήνα.

Εθνική μπάσκετ, 1987, ένα σωρό αναμνήσεις και στο γήπεδο ο Νίκος Γκάλης, ο οποίος πέρασε τη δάδα στο Μίμη Δομάζο και αυτός με τη σειρά του στη Βούλα Πατουλίδου. Η ασταμάτητη «χρυσή» ολυμπιονίκης της Βαρκελώνης στα 100 μέτρα με εμπόδια, έδωσε τη σειρά της στον Κάχι Καχιασβίλι και εκείνος στον Ιωάννη Μελισσανίδη, ο οποίος γνώρισε την αποθέωση. Είχε έρθει η ώρα της αποκάλυψης.

Ο Νίκος Κακλαμανάκης, ο άνθρωπος που δάμαζε με το μιστράλ του τα κύματα στην Ατλάντα όταν κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο το 1996, έγινε στα 35 του ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος της Αθήνας. Υποστηρίζεται, ότι ο χρυσός ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ στα 200 μέτρα, Κώστας Κεντέρης ήταν αυτός που είχε αρχικά επιλεχθεί για να ανάψει την Ολυμπιακή φλόγα στο ΟΑΚΑ, έχοντας κάνει μέχρι και πρόβες για τη μεγάλη στιγμή. Ωστόσο, η ιστορία γράφτηκε αλλιώς.

Η φλόγα άναψε και για τις επόμενες 16 ημέρες φώτιζε την Αθήνα αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Το ρολόι έδειχνε 12.06 της 14ης Αυγούστου. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν επιστρέψει σπίτι τους.

Τα διθυραμβικά σχόλια του ξένου Τύπου την επόμενη μέρα επιβεβαίωσαν αυτό που όλοι οι Έλληνες είχαν στο μυαλό τους. Η τελετή έναρξης στην Αθήνα ήταν η καλύτερη όλων των εποχών. Τουλάχιστον μέχρι την επόμενη.

Τα ελληνικά μετάλλια

108 χρόνια μετά τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Ελλάδα έλαβε μέρος στην Ολυμπιάδα της Αθήνας με την  πολυπληθέστερη ελληνική Ολυμπιακή αποστολή σε όλα τα αθλήματα, εκτός του χόκεϊ επί χόρτου. 441 αθλητές, 223 άνδρες και 218 γυναίκες ήταν οι εκπρόσωποι της Ελλάδας στην Αθήνα και άλλα τόσα τα όνειρα του ελληνικού λαού για διάκριση. Τελικός απολογισμός: 16 Ολυμπιακά μετάλλια, τρία περισσότερα από όσα είχαν κατακτήσει οι αθλητές μας στο Σίδνεϊ. Από αυτά έξι ήταν χρυσά, άλλα έξι αργυρά και τέσσερα χάλκινα, με αποτέλεσμα τα ελληνικά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες να ξεπεράσουν στο σύνολό τους τα 90. Η παράδοση που θέλει τη διοργανώτρια χώρα να ξεπερνά τον εαυτό της συνεχίστηκε και στην Αθήνα.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Την απίστευτη κούρσα της Φανής Χαλκιά; Τα 20.000 “χρυσά” βήματα της Αθανασίας Τσουμελέκα; Την υπερπροσπάθεια του Πύρρου Δήμα που έβγαλε τα παπούτσια του λέγοντας “αντίο” σε μια μεγάλη καριέρα και γνώρισε την αποθέωση από το ελληνικό κοινό; Το πείσμα του τελευταίου λαμπαδηδρόμου, Νίκου Κακλαμανάκη; Τον τέλειο Δημοσθένη Ταμπάκο στους κρίκους; Τους τρελούς πανηγυρισμούς της Πηγής Δεβετζή στο Ολυμπιακό Στάδιο; Είτε ανέβηκαν στο πρώτο σκαλί του βάθρου, είτε στο τελευταίο, το μόνο σίγουρο είναι ότι μας έκαναν όλοι υπερήφανους…

Το… χορό των μεταλλίων άνοιξαν οι Θωμάς Μπίμης και Νίκος Συρανίδης στο καταδυτήριο του ΟΑΚΑ το βράδυ της 16ης Αυγούστου, κατακτώντας ένα απρόσμενο χρυσό στις συγχρονισμένες καταδύσεις από τα 3μ. και την αυλαία έριξε στις 29 Αυγούστου ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, ο οποίος ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στο ταε κβον ντο.